มีฝรั่งคนหนึ่ง เป็นอาจารย์ชำนาญในวิชารักษาทรัพย์สมบัติไม่ให้เสียไปในที่ไม่ควรเสีย ไม่ให้เปลืองในที่ไม่ควรเปลือง มีฝรั่งหนุ่มผู้หนึ่งมาขอเรียนวิชา อาจารย์รับว่าจะสอนให้ แต่เวลากลางวันยังติดธุระอยู่ ให้มาต่อเวลาค่ำ ครั้นเวลาค่ำ ชายหนุ่มนั้นไปหาอาจารย์เพื่อจะเรียนวิชา อาจารย์จึงจัดเก้าอี้ให้ศิษยนั่งตัวหนึ่ง อาจารย์นั่งตัว หนึ่ง ครั้นนั่งเป็นปรกติแล้ว อาจารย์จึ่งว่าแก่ศิษย์ว่า เราจะสอนวิชากันนี้ ต้องการใช้แต่เสียงพูด ไม่ต้องจุดไฟ ก็อาจจะฟังได้ยินเสียงได้ จุดไฟไว้เป็นการเปลืองน้ำมันในที่ไม่ควรเปลือง ให้ดับไฟเสีย ศิษยนั้นก็ดับไฟเสีย แล้วอาจารย์ได้ยินเสียงผ้าดังแกรกกรากที่ตัวศิษยนั้นจึ่งดุว่า จะเรียนวิชาแล้วทำไมมาทำอะไรดังแกรกกราก ไม่ตั้งใจฟังโดยเคารพ ศิษยจึ่งตอบว่า ข้าพเจ้าเห็นว่า เวลานี้เป็นเวลามืด ไม่ต้องการความปิดบัง ข้าพเจ้าจะนุ่ง กางเกงอยู่กลัวจะถูกับเก้าอี้ กางเกงจะเก่าเสียไปในที่ไม่ควรเสีย ข้าพเจ้าจึ่งได้ถอดกางเกงออก อาจารย์ตอบ ว่า เจ้าคิดอย่างนี้เป็นการถูกต้องทีเดียว เจ้ามีวิชาดีกว่าเราแล้ว เราไม่มีจะสอนอีกแล้ว (ชวนหัวสมัยคุณปู่ หน้า27)

ขรัววัด

หนังสืออ้างอิง : เอนก นาวิกมูล. ชวนหัวสมัยคุณปู่. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ : แสงแดด,2536

นำลงวันที่ 26 มีนาคม 2544

อ่านเพิ่มเติมลิ้งค์ด้านล่าง หมวดตำนานไทย

นางนากพระโขนง | นิทานภาคใต้ | เพลงไทย | สรรพลี้หวน | ประวัติวังหน้า | คนภาคเหนือ | เมขลา-รามสูร | ปริศนาคำทาย| เก่งเกินครู | พระราชวังเดิม | วรรณกรรมใหม่-ตราบจนสิ้นกรรม | สังเขป ประวัติกรุงศรีอยุธยา | บั้งไฟพญานาค | เพลงไทยเดิม | นิทาน | นิทาน-นิทานตลกหยาบโลน ฮวงจุ้ย | พิษหอยมรณะ | โจรสลัดแห่งตะรุเตา| ว่าด้วยเรื่องนิทานพื้นบ้าน | นิทานพื้นบ้าน-กระต่ายกับหอยขม | นิทานพื้นบ้าน-กำเนิดปลาโลมา | นิทานพื้นบ้านไทยทรงดำ-มะหุดแสนเปากับท้าวแสนปม |
หน้าหลัก