กระถินไทย

กระถินไทย ชื่ออื่น ๆ เช่น สะตอเบา ตอเบา สะตอเทศ กระถินดอกขาว กระถิน กระถินบ้าน ผักก้านถิน ผักหนองบก สะเก็ด สะเก็ดโคก สะเก็ดบก

กระถิน เป็นผักที่คนไทยคุ้นเคยมากที่สุด ใบอ่อนและดอกอ่อนสดรับประทานเป็นผักจิ้มน้ำพริก เป็นผักเคียงขนมจีน น้ำพริก น้ำยา แกงไก่ ทำเป็นสลัดกระถิน หรือรับประทานสด ๆ กับหอยนางรม กับส้มตำ ผัดกับเนื้อหมูเป็นกับข้าวชนิดหนึ่ง เมล็ดสดสีเขียว ชาวปักษ์ใต้นิยมนำไปผสมทำข้าวยำหรือขนมจีน

ทางด้านสมุนไพร  เปลือกรสฝาด เป็นยาฝาดสมาน รากเป็นยาอายุวัฒนะ ขับลม ขับฤดูขาว กิ่งอ่อน ใบอ่อน นำไปผสมเป็นอาหารเลี้ยงหมูเป็ด ไก่ เป็นอาหารเสริม ต้นกระทินนำไปเผาถ่านได้ถ่านที่มีคุณภาพ

ลักษณะทั่วไป เดิมเป็นไม้พื้นเมืองอเมริกาใต้ ปลูกง่ายโตเร็ว ไม่ผลัดใบ ขึ้นได้ดีในที่ดอน ที่ราบเชิงเขาชาวบ้านชอบปลูกเป็นรั้วบ้าน ลักษณะเป็นไม้พุ่มยืนต้น ลำต้นสูงราว 10 เมตร ใบเป็นใบประกอบ ก้านใบยาว 15-30 เซ็นติเมตรแตกออกเป็นก้านย่อย 3-10 คู่ ก้านใบย่อยยาวกว่า 10 เซ็นติเมตร ใบขนาดเล็กคล้ายใบมะขาม จำนวน 5-20 คู่ ใบรอบขอบขนานปลายแหลมยาว 6-21 มิลลิเมตร กว้าง 1.5-5 มิลลิเมตร

ดอก  ขนาดเล็ก กลม สีขาว มีกลิ่นหอม

ผล   เป็นฝักแบนยาว 12-18 เซ็นติเมตร กว้างประมาณ 2 เซ็นติเมตรมีเมล็ดอยู่ในฝักลักษณะแบนรี ผิวมันฝักหนึ่งมี 15-30 เมล็ด

(สถาบันเทคโนโลยีราชมงคล 2542:8)
27 ก.พ 2543